Η αλληλογραφία του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων.
Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γραμματείας μας, ακάματος λεξικογράφος και από τους σημαντικότερους αγωνιστές της δημοτικής γλώσσας, ο καθηγητής Εμμ. Κριαράς. Με την προσφορά τους στη νεοελληνική παιδεία και τα γράμματα σφράγισαν, χωρίς υπερβολή, την πνευματική ζωή του τόπου μας.
Οι επιστολές που δημοσιεύονται στον τόμο αυτόν φέρουν στη δημοσιότητα, εκτός πολλών άλλων, πλήθος πληροφοριών, που συντελεί ασφαλώς στη συμπλήρωση του ιδιότυπου μωσαϊκού της εποχής τους, φωτίζει τις προσωπογραφίες τους και εξηγεί ορισμένα ασαφή σημεία των πνευματικών γεγονότων μιας μακράς διαδρομής της σύγχρονης ιστορίας της παιδείας και της λογοτεχνίας μας.
Από την αλληλογραφία Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου και Εμμανουήλ και Αικατερίνης Κριαρά: Τα σωζόμενα
Η αλληλογραφία του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου με τον Εμμανουήλ Κριαρά αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον τεκμήριο της πολυετούς και αδιατάρακτης προσωπικής και οικογενειακής φιλίας των δύο ανδρών, παράλληλα όμως αποκαλύπτει μέσα από στιγμιότυπα της πηγαίας και απροσχημάτιστης ιδιωτικής ζωής το χαρακτήρα και το ήθος των αλληλογράφων.
Σπουδαίος λογοτέχνης και δοκιμιογράφος, οξυδερκής κριτικός, δεινός φιλόλογος, διευθυντής του ομώνυμου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, επιφανής πανεπιστημιακός, σπουδαίος επίσης φιλόλογος και μελετητής της μεσαιωνικής και νεότερης γραμματείας μας, ακάματος λεξικογράφος και από τους σημαντικότερους αγωνιστές της δημοτικής γλώσσας ο καθηγητής Εμμ.Κριαράς. Με την προσφορά τους στη νεοελληνική παιδεία και τα γράμματα σφράγισαν, χωρίς υπερβολή, την πνευματική ζωή του τόπου μας.
Οι επιστολές που δημοσιεύονται στον τόμο αυτόν φέρουν στη δημοσιότητα, εκτός πολλών άλλων, πλήθος πληροφοριών, που συντελεί ασφαλώς στη συμπλήρωση του ιδιότυπου μωσαϊκού της εποχής τους, φωτίζει τις προσωπογραφίες τους και εξηγεί ορισμένα ασαφή σημεία των πνευματικών γεγονότων μιας μακράς διαδρομής της σύγχρονης ιστορίας της παιδείας και της λογοτεχνίας μας.
Είναι μεγάλο, σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον των επιστολών του Γεωργίου Ράλλη προς τον καθηγητή Εμμανουήλ Κριαρά. Και οι δύο, άνθρωποι του καθήκοντος, με υψηλό πολιτικό και επιστημονική ήθος αντίστοιχα, υπηρέτησαν τους χώρους στους οποίους τάχθηκαν με υποδειγματική ευσυνειδησία και παρήγαγαν σημαντικό έργο. Το ενδιαφέρον αυτό αυξάνει όταν η ουσία των επιστολών αυτών αναφέρεται στη δημοτική γλώσσα για την οποία αγωνίστηκαν και οι δύο άνδρες, ο καθένας από το δικό του χώρο, με τη δική του σκευή και την προσωπική του ευαισθησία.
Αξίζει να προσεχθεί η αμοιβαία εκτίμηση, ο πολιτισμένος διάλογος, ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη, καθώς και η ειλικρίνεια και η μετριοφροσύνη πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε μια διακριτική φιλία που αφορμήθηκε από την κοινή αγάπη και τις κοινές ανησυχίες τους για την τύχη της κοινής δημοτικής γλώσσας.
